کد مطلب:27854 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:18

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

آراء و عقايد فرقه ازارقه چه بود؟

ازارقه عقايد منحرف و بدعتهاي ناروايي داشتهاند كه در بعضي از آنها با ديگر خوارج شريكند:
1ـ آنها معتقد بودند كه مخالفينشان از اين امت، مشركند و محكّمة اولي ميگفتند آنان كافرند؛ نه مشرك.
2ـ آنها معتقد بودند كه قاعدين ـ كه با آنها هم عقيدهاند ـ چون به آنها نپيوستهاند مشركند.
3ـ كسي كه به نيروهاي آنها ميپيوست و مدعي بود كه از آنهاست او را امتحان ميكردند؛ بدين صورت كه اسيري از اسيران مخالفان خود را به او ميسپردند و دستور ميدادند كه او را بكشد. اگر او را ميكشت ادعاي او را تصديق ميكردند كه او از آنهاست و اگر او را نميكشت ميگفتند: او منافق و مشرك است و او را ميكشتند.
4ـ قتل كودكان و زنان مخالفان را مباح ميدانستند. مقصود از مخالفان، مسلمانان بود و معتقد بودند كه كودكان، مشركند عقيده داشتند كه كودكان مخالفان با پدرانشان در آتش مخلّد ميشوند.
5ـ رجم زاني را به اين دليل كه در قرآن، از آن سخني به ميان نيامده، ساقط كردند. اگر كسي به مردي(به اين دليل كه خداوند سبحان فرمود: « الذين يرمون المحصنات » نور/4 و نفرمود: « والذين يرمون المحصنين. ») زندار نسبت ناروا ميداد او را حد نميزدند و در عين حال اگر كسي به زن شوهردار نسبت ناروا ميداد او را حد ميزدند.
6ـ تقيه را نه در قول و نه عمل جايز نميدانستند.
7ـ جايز ميدانستند كه خداوند پيامبري را مبعوث كند و او بعد از نبوتش كافر شود يا قبل از بعثت كافر باشد.
8ـ ازارقه همگي عقيده داشتند كه مرتكب كبيره كافر ملّي است و شخص با كبيره به كلي از اسلام خارج و با ساير كفار در آتش مخلّد ميشود و براي اين نظر به كفر ابليس استدلال ميكردند و ميگفتند: او يك كبيره بيشتر مرتكب نشد زيرا او به آ سجده بر آدم(ع) مأمور شدهبود اما امتناع ورزيد و گرنه او به وحدانيت خداوند متعال عارف بود (بغدادي: الفرق بينالفرق 83، شهرستاني: الملل والنحل 1/121 ـ123)
9ـ آنها عقيده داشتند كه دار مخالفان، دار كفر است و ميگفتند: مخالفان مشركند. از اين رو بر ما واحب نيست كه اماناتشان را به آنها برگردانيم.

---

فرهنگ عقايد و مذاهب اسلامي ج 5
آية الله جعفر سبحاني